because you’re not worth it

je bent het niet waard je steeds onzeker te voelen. je onzeker te laten maken door advertenties met gephotoshopt mooie vrouwen. je hebt het niet nodig. de producten niet en al helemaal niet om je onzeker te laten voelen.

wie heeft er nu al die 300, 400, 1000 soorten shampoo nodig die in het schap staan? het milieu al helemaal niet. en je haar en je hoofdhuid ook niet. het wordt er allemaal namelijk niet beter op, wat ze ook beloven. je haar is mooi zoals het is, natuurlijk. ik heb weleens ouders ontmoet die het haar van hun kinderen niet wasten, heerlijk rook het en prachtig mooi glanzend.

na lang dubben en het voorproeven van natuurlijke shampoos ben ik ook over. ik was mijn haar met een blok plantaardige zeep (aleppo) en het bevalt super. ik geniet ervan dat ik met een blok zeep al die flessen niet nodig heb (het is ook voor de huid) en wassen doe ik niet vaak. de overgang was wel even doorzetten ongeveer 2 weken lang was mijn haar vettig zonder vet te zijn. het haar moet afkicken van het chemische geweld. maar ik kan het iedereen aanraden, je bent het niet waard je onzeker te laten voelen.

nb het milieu (de natuur en de mens) is het ook niet waard om zich op te laten geven (palmolie schandalen, uitbuiting, plastic afval en veel te veel geld voor modellen, reclameburo’s, de media)

Advertentie

magazines; love or hate

stapels hebben we. tijdschriften, bladen, magazines, glossy’s. en dan ook nog internet, tv, kranten. alles kunnen we zoeken, zien en vinden. maar wat doet het met je? ik had laatst met een yoga student een gesprek hierover. ik sta namelijk voor een dilemma; wat te doen met mijn stapels vogue’s (voornamelijk britse), ook nog wat elle’s (voornamelijk frans) en het voorbije uberzine dutch.

ze vertelde meteen: wegdoen, weggeven, uit je systeem. je houdt jezelf voor er eens in te kijken maar ja wanneer heb je de tijd (dadelijk als ik in the middle of nowhere in italie zit..) en dan? dan zie je dingen (lezen is het niet echt) en je raakt geinspireerd (denk ik dan) maar ook hebberig (zei mijn studente). je wordt bestookt met beelden die je dan zelf ook wil creeeren in je eigen leven.

nu ik dit zo opschrijf denk ik; het is bijna een belemmering van je eigen originele creativiteit. je wil het dan namelijk nadoen, evenaren. ojee ik merk steeds vaker dat ik verwijderd raak van het algemene geloof, de commercie (in mijn ogen dan). zag net nog een filmpje (waarom!?) van een mode show van hans ubbink, eens zat ik erbij en deed ik mee. nu doet het me niets meer en denk ik; hallo mensen kijk eens naar binnen en kijk eens bij de mensen naast je naar binnen. wat speelt daar, wat leeft er binnenin. de ogen blijven gericht op de catwalk, gericht op de buitenkant. ook off stage, hoe lang houden we dit nog vol?

love or hate; geen haat geen liefde, gewoon zijn. maar de vogue’s zijn af te halen of ik breng ze naar de kringloop.

handicraft is here to stay

aansluitend op de my slow year trend, die zal verworden tot een my slow life bewustzijn, de trend: handwerken. veel mensen die zich verdiepen in slow life gaan ook weer handwerken. kindermutsen maken van oude truien, knuffels van t-shirts, je eigen sjaal breien. een jaar geleden deed ik een quiltcursus, heerlijk hoe je uit je hoofd en in het object en het moment gaat.

een naaicursus was het volgende en zaterdag deed ik een workshop sieraden maken bij marije geursen. heerlijk samen frobbelen en een mooi eindresultaat. ik heb gisteravond meteen alle losse knopen weer aangenaaid en heb de onaffe quilt weer uit de kast gehaald.

ontwerp marije geursen

het is ongetwijfeld de broodnodige meditatie geweest van onze oma’s. breien, borduren, kantklossen, quilten are here to stay. authenticiteit in het land van de fast fashion. duurzaamheid in de wereld van kinderarbeid, mensenhandel en milieuvervuiling. meditatie in je eigen wereld, een ideaaal geval van vogue&yoga.

resultaat van een middag meditatie en vrouwelijke verbondeheid

trend: my slow year

zoek op slow year en je vind allerlei mensen die het rustig aan gaan doen. niet werken, consuminderen, autarkisch leven, genieten, brood bakken, een moestuin aanleggen, eigen kippen slachten en bereiden, breien, tassen naaien van oude kleren etc…

inspirerend. na een kersttijd met volle tafels, volle buiken en niet te vergeten winkels gevuld met mensen en spullen tot aan de nok is het tijd voor reflectie. wat een rijkdom, wat geeft soberheid? een nieuw jaar om dankbaar te zijn, voor elkaar en alles wat je hebt. dankbaar voor een overvolle koelkast en probeer dan alles op te maken en zo weinig mogelijk weer op straat te zetten. creatief zul je komen tot een zeer gevarieerd eetpatroon. met dank aan google ontdek je nieuwe recepten, zoekend op ingredienten die je nog hebt. het kost meer tijd, neem het slow, zet een plaat op in plaats van tv. hoe mooi kan het zijn: http://www.flickr.com/photos/81951381@N00/

en de grap; denk je dat je terug wil naar de hectiek? misschien voor even, maar als je er eenmaal aan geproefd hebt blijft het verlangen. bewustzijn draai je terug naar onder.

hoera voor divacup

eindelijk was ik zover, ik kocht de divacup via internet. al jaren is vriendin m trouwe gebruikster en wat heeft ze gelijk! nooit meer zuigende tampons en lappen. de multi national maffia houdt hem nog wel uit de winkel. hij (of ze?) is alleen in amsterdam te verkrijgen en online, maar eenmaal aangeschaft gaat hij jaren mee. nooit meer afval en geen verstopte plee. waarom is dit niet algemeen bekend!? alle vrouwen ga naar: www.divacup.com