twintig tien

een nieuw jaar, een nieuw decennium. tijd gaat voort. een mooi jaar, in getal

2010

in woorden, voor mij; twintig tien, wie niet weg is is gezien. dus wij gaan, naar italie. ik blijf hier schrijven over vogue & yoga. op www.alledagenitalie.wordpress.com over onze avonturen op weg, onderweg, ter plekke etc. een mooi jaar gewenst!

gaat u zitten

thuis hadden we een schilderij (lees ingelijste poster) met deze titel: gaat u zitten. hier stond de geschiedenis van het zitten op. vroeger zat men natuurlijk op de grond of op elkaar. of een boomstam en daarvan maakte men een kruk, daarna een stoel, een bank en weer later kwam de sofa en de relaxstoel.

maar goed zitten dus. nu zitten we bijna altijd op een stoel of bank. tijdens het eten aan tafel, achter ons bureau en voor de tv. behalve kinderen; kleintjes bewegen nog lekker soepel op de grond. tijdens mijn vipassana meditatie zat ik ook 10 dagen op de grond. wauw wat een effect, mijn heupen waren soepeler dan na 3 jaar yoga doen en mijn benen waren slanker. een van mijn yoga leraren geeft het ook mee in haar lessen (en ik nu ook): zit eens wat vaker op de grond en oefen in opstaan van de grond zonder je handen te gebruiken. 

gaat u zitten op de grond, ik ga op zoek naar een laag tafeltje zodat ik dit kan schrijven op de grond, achter mijn laptop. mijn gedroomde kantoor was ooit met schapenvellen op de grond om op te zitten en lage tafeltjes voor kopjes thee en laptops. een plek waar je af en toe gewoon even op je kop kon staan.

to be or not be

overbekende zinsnede, maar o zo intrigerend, ook heden ten dage. we zijn op zoek naar stilte (not to be) maar willen ook zo graag geliefd worden, gezien worden (to be). nog steeds is act 3, scene 1 van shakespeares’ hamlet relevant:

Whether ‘tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune,
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing end them?

ik dacht er onlangs aan omdat ik in mijn yoga lessen wel eens zeg (als yogi’s het ogenschijnlijk moeilijk hebben in een bepaalde houding): je bent niet je gedachten en je bent niet je lichaam. je gedachten die zeggen; ik kan niet meer, dit is te moeilijk, ik wil stoppen. je lichaam dat zegt ja hallo dit is de grens!

maar die gedachten zeggen altijd wat anders, daar kun je niet op vertrouwen, dat ben je niet in diepste wezen. je lichaam geeft de grens aan maar zou niet hoeven schreeuwen, dan ben je al te ver gegaan (met je gedachten; ik wil het kunnen!?) 

ik keek op de engelse wiki voor wat meer informatie en vind een mooi citaat van shopenhauer:

The essential purport of the world-famous monologue in “Hamlet” is, in condensed form, that our state is so wretched that complete non-existence would be decidedly preferable to it. Now if suicide actually offered us this, so that the alternative “TO BE OR NOT TO BE” lay before us in the full sense of the words, it could be chosen unconditionally as a highly desirable termination There is something in us, however, which tells us that this is not so, that this is not the end of things, that death is not an absolute annihilation, unless it’s written upon another, for love is the ultimate end and will forever be remembered in our hearts.

liefde is het ultieme doel, niet de dood, daar eindigt namelijk het lijden niet mee. liefde; dat wat sommigen god noemen, energie? liefde is zo ook het doel in de yoga houding. als je liefdevol je gedachten kunt observeren en je lichaam (zonder de grens over te gaan) gaat het niet meer om te zijn of niet te zijn. het is geen vraag; je bent dan liefde.  to be or not be

istanbul hoofddoek en merci marni

een maand geleden was ik in istanbul. aldaar een middag vertoefd op de grand bazaar. prachtig wat je daar allemaal kunt krijgen en de tassen om het vervolgens in te vervoeren. ook te vinden, mooie authentieke dingen (goed zoeken) zie mijn blog istanbul en vogue.  een trouvaille naar mijn hart, een gebloemde sjaal; verschillende kleuren bloemen aan de rand en in print. prachtig, de man verkocht hem met spijt en vertelde me er zuinig op te zijn, de schat. thuis gekomen in ons fijne appartement in beyoglu (www.easyhomeistanbul.com) deed ik hem, als een echte turkse huisvrouw om. helemaal content met mijn vondst en de tradionele dracht, in istanbul inmiddels onvindbaar.

en zie marni een week of wat later op style.com. niet voor niets een van mijn favorieten blijkt. hoe leuk, mooi, schattig en all-time fashionable. merci marni!

oude liefde

onlangs kreeg ik een kadootje via de post. wel zelf besteld maar toch, het bleef een kadootje. het was de acadamic dairy van we are what we do. very lovely in pink. een aantal jaar geleden was ik met een aantal mensen bezig het boekje change the world for a fiver uit te brengen in het nederlands. door het vele gedoe; auteursrechten, de makke van “niet commercieel product” en het vrijwillig meewerken gehalte, is het uiteindelijk niet gelukt. er zijn wat nederlandse look-a-likes gekomen maar ja, die halen het niet bij het typisch engelse product.

voor deze week staat in de agenda de actie nummer 1 decline plastic bags whenever possible. quote: everyone in the uk uses an average of 167 plastic bags every year – 10 billion bags in total. they can take up to 500 years to decay. there is an alternative. it’s called a shopping bag and apparantly in frace, it’s tres chic.

deze actie zette anya hindmarch  aan tot het maken van de i’m not a plastic bag – tas, die een geweldige trend zette en een ware gekte ontketende (een run van fashion victims op de ” anya”  tas voor 5 pond die het journaal wereldwijd haalde). op de site is de tas nog steeds uitverkocht, schoot het zijn doel voorbij? er was in ieder geval veel kritiek op de fashion bag, gemaakt van en door vraagtekens. gelukkig is er nu de veilige variant plastic ain’t my bag, gemaakt van organic cotton. minder spannend, maar wel eerlijk. hoe zit dat eigelijk met de puur & eerlijk tas van de ah?